انتشار اسناد محرمانه ایران توسط خبرگزاری آمریکایی آسوشیتدپرس اعتراض رسمی دولت به آژانس بین‌الملل انرژی هسته‌ای را به دنبال داشت که نهایتاً روز گذشته آژانس با انتشار بیانیه‌ای قویاً! این موضوع را رد کرده است.
در بیانیه‌ای که آژانس در پاسخ به این نامه منتشر کرد، آمده است: «آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، این هفته نامه‌ای از ایران دریافت کرد که به احتمال درز اطلاعات ارائه شده به آژانس از سوی ایران در قالب اعلامیه ابتدایی پروتکل الحاقی این کشور اشاره شده است.»
آژانس خبر از پاسخی داده که البته هنوز از سوی کمالوندی یا دیگر مقامات ایرانی در خصوص آن سخنی گفته نشده است. در بیانیه آژانس می‌خوانیم: «آژانس در پاسخ نامه‌ای نوشت و قویاً با هر اظهارنظری که به درز این اطلاعات از سوی آژانس اشاره کرده باشد، مخالفت کرد.»
عدم اعتماد به دشمن موضوعی است که نیاز به گذراندن واحدهای دانشگاهی ندارد و کم‌ترین اطلاعات تاریخی و دینی نیز به درستی تائید می‌کند که نتیجه اعتماد به دشمن غیر از خسران نخواهد بود؛ به تعبیری دقیق‌تر از دشمن غیر از دشمنی انتظار داشتن اگر حماقت نباشد حتماً جهالت است که درز اسناد محرمانه هسته‌ای ایران و در نهایت تکذیب آژانس دلیلی دیگری بر تائید این مسئله است.
اما موضوعی که این روزها بیشتر خودنمایی کرده و غیر از سرافکندگی برای دولت به ارمغان نمی‌آورد نادیده گرفتن تجربه ضربه‌های بسیاری است که پیشتر از ناحیه اعتماد به آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای برای کشور ایجاد شده و منتقدین دلسوز نیز بارها با استناد به آن خواهان عدم اعتماد دولت به نهادهای بین‌المللی چون آژانس شده بودند.
در همین رابطه درس نگرفتن دولت یازدهم از نحوه ترور دانشمندان هسته‌ای ایران با توجه به این که سال‌ها در جریان کامل پرونده هسته‌ای ایران بوده‌اند کاملاً منتفی است؛ در واقع اظهر من الشمس است که تنها پس از دسترسی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به اطلاعات دانشمندان هسته‌ای ایران ترور آن‌ها در دستور کار موساد قرار گرفت؛ حتی خود حسن روحانی نیز در کتاب خود به جاسوس بودن بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی معترف است لذا واقعاً جای تعجب و سوال است که دولت چگونه با این همه شواهد و دلایل متقن مجددا به آژانس اعتماد می‌کند و در راه این اعتقاد خود آن‌قدر عزمش رو جزم کرده که از دادن اطلاعات توافق محرمانه به نمایندگان مجلس و محرمان مردم نیز خودداری می‌کند؟
اسف‌بار تر از آن نیز بی‌توجهی به هشدارهای مقام معظم رهبری چند هفته پیش از توافق وین -در دوم تیر ماه- بود که با اشاره به بی‌اعتمادی به آژانس اظهار داشتند:
یک نکته‌ی اساسی دیگر این است که ما با موکول کردن هر اقدامی به گزارش آژانس مخالفیم. ما به آژانس بدبینیم؛ آژانس نشان داده که هم مستقل نیست، هم عادل نیست؛ مستقل نیست زیرا تحت تأثیر قدرتها است؛ عادل نیست [چون] بارها و بارها برخلاف عدالت حکم کرده و نظر داده.
حکمت این سخنان را این روزها می‌توان بهتر فهمید؛ هر چند بازگشت به گذشته به تجربه ملت خواهد افزود اما دولت باید فکری به حال خود کند و بیان سخنانی از این جنس که ما رفتار خود با آژانس را تغییر خواهیم داد نیز ثمری نخواهد داشت؛ چه آن‌که هم‌اکنون غنی‌سازی بیست‌درصد تعطیل شد، در قلب راکتور اراک سیمان ریخته شد، فردو در نودمتری زیر زمین تبدیل به یک مرکز تحقیقاتی شد و نظارت‌های فراپروتکلی نیز پذیرفته شد.
در واقع بی‌توجهی، نشنیدن نقدهای دلسوزانه و ندیدن واقعیت‌های جامعه جهانی به خالی شدن دست کشور از سرمایه‌های راهبردی و مولفه‌های قدرت خود انجامید که بدترین نوع برخورد -که متاسفانه توسط دولت هنوز هم پیگیری می‌شود- توجیه حوادث اتفاق افتاده است که به نظر دیپلماسی لبخند باید به فکر اصلاح آن باشد.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
